trampoline

het is zoooooo heerlijk als de bmw er niet staat. ik ben dan heerlijk relaxed en kan lekker spelen. vandaag komt mijn grote broer helpen met de trampoline. we hebben een grote tramp gekocht omdat ik zo graag spring en het is erg relaxing vind ik als ik er op ga liggen en mama springt erop zodat ik op en neer met de flow meega. er is nogal kracht nodig om hem in elkaar te zetten en gelukig is mijn broer beresterk. op een moment dat mama en ramon hard aan het werk zijn grijp ik de sleutel en ga door de voordeur naar de straat . naar de bmw. hij staat er........heel fijn is dat de buurman mij heeft zien voorbijvliegen en mijn mama heeft gewaarschuwd die mij weer mee naar binnen heeft genomen. ik ging netjes mee. ik was zelf verbaasd door het hele gebeuren. ik ben weer veilig en wel in huis en de trampoline is gefixt. ik zou kunnen springen maar ik vind de tramp nog te nieuw . ik moet er eerst een tijdje aan gaan wennen. voorheen sprong ik in de speeltuin. heel vaak. maar dat ging eigenlijk steeds moelijker omdat het redelijk druk in de speeltuin kan zijn en ik daar meer en meer overprikkeld van raakte.
toen ik woensdag uit school kwam stond de bmw er weer. ik reageerde minder heftig dan voorheen. buiten dan. ik rende er niet heen en liep netjes mee naar huis. ik heb wel even mijn fustratie kreet gedaan. dat mag. en ik kan dat heel goed. sopms doet mama ook mee en dan word het grappig. dan doen we wie het hardste kan. eenmaal binnen kreeg ik het toch wel moelijk. de auto bleef stilletjes om mijn aandacht vragen. ik ben toen expres gaan koppeltje duikelen op het randje van de bank. op zo een manier dat ik heel hard op de grond val. ik probeer ook op de eettafel een koprol te doen, dan kan ik nog harder op de grond vallen. als ik pijn heb van het vallen voel ik de pijn in mij chaos door de bmw niet zo erg meer. mama voorkomt dat ik van de tafel af stuiter, sterker nog ik mag niet eens op de tafel klimmen om een koprol te soen. ik ga terug naar de bank en ga daar verder.

ik heb het nog steeds verschrillekijk moeilijk. als de bmw er staat ben ik helemaal van slag. soms houd mama om het makkelijker te maken de gordijnen in het weekend dicht. zodat ik niet constant aan de bmw herinnert word. dat gaat werkt in het begin. maar ik raak al weer snel gefustreert en trekt in mij fustratie de gordijnen van de rails. ik schrik er een beetje van in het begin , als mama de gordijnen terughangt doe ik het nog een keer.....omdat mama er niet op reageert , behalve dat ze mijn computer in de kast zet is de lol er voor mij er snel af en verzin ik iets anders om te doen. ik ga spelen met mijn trein. en vind weer een beetje rust. de bmw is weg.

bloedprikken in het ziekenhuis is nog steeds niet gebeurd. het is erg lastig voor mij om stil te zitten terwijl ze in mij gaan zitten prikken. tel daarbij op dat ik zoals de zusters zeggen moelijk te prikken ben omdat ze erg moelijk een ader kunnen vinden. die arm, bandje om, nee toch maar niet word dan na een tijdje staren en kloppen besloten en dan word dit zelfd ritueel herhaald bij mijn andere arm. er komen meerdere witte jassen kijken of zij dan misschien wel een ader kunnen vinden. ik word daar helemaal hyper en bang van. het duurt ook zo lang voordat ze iets vinden en als ze dan iets vinden dan is het nog roeren met die naald in mijn arm om de ader te prikken. terwijl de naald al in mijn arm zit, ze hebben een tijd geleden om die zelfde reden bloed van mij vinger afgenomen. maar voor somige bloedtesten mag dat niet via je vinger. gelukkig is de test die ze willen doen niet heel erg belangrijk. dus stellen we het maar voorlopig even uit......gelukkig! ik word al helemaal bang in de gang naar het lab.

moelijke tijden.

hoera het lijkt wel lente. deuren open. zonneschijn.
ik heb het er wat moelijk mee. vooral met die ene auto. het is wel een hele mooie. en in feb. ben ik er onverwacht in gaan zitten, toen de bestuurder aan kwam rijden. dat mocht niet maar ik ben sneller dan snel als ik dat wil. en dat was ik dus. plof op de achterbank. mama weet dat zoiets verkeerd kan uitpakken want soms vind ik moeilijk. soms wel soms niet......dat wil er bij mij niet in. helemaal ja of helemaal nee dat is duidelijk. dus in autoos van andere mensen klimmen is helemaal nee. we hebben dit akkefietje eerder gehad. dan denken mensen mij een plezier te doen maar het gevolg is dat ik niet meer weet wat voor en achter is en in de war raak. dus mama heeft een wet verzonnen die inhoud dat ik niet in autoos van andere mensen mag spelen. duidelijk. maar dat wil niet zeggen dat ik het niet probeer.......en dus ook nu heb ik het voorelkaar. snel word ik eruit gehaald om erger te voorkomen. maar het is al te laat ,....... een nieuwe obsessie is ontwikkeld. het is heel hevig dit keer. die ene auto in de straat.......het beheerst mijn hele dag. ik google het nummerbord.......maar google kent de auto niet. daar word ik niet blij van. soms ook bozig. ik google het kenteken en het woord ziekenhuis, weer niks. ik weet als ik een beetje ziekig word of een kraal in mijn neus heb dat ik dan met een auto naar het ziekenhuis mag. dus ik probeer het op die manier. er zijn veel dingen die in mijn neus passen. maar de beloning, het ritje met de auto blijft uit. erg prettig voelt het niet in mijn neus dus dat geef ik op. ...voorlopig.
als ik uit school kom en de auto staat er,....ga ik helemaal op tilt. ik gil, trek en doe alles wat in mijn macht ligt om bij de auto te komen. ik raak elke keer meer overstuur. vorige week was het zo erg dat ik helemaal stond te beven en te trillen. ik word er fysiek ziek van,. ... ik kan er niks aan doen. niet echt. niet zelf. ik heb ocd en kan mij impulsief gedrag niet in de hand houden, dat is medisch vastgesteld, ....ik krijg er hoofdpijn van en ook na een incident ben ik verschrikkelijk moe want het kost heel veel energie.
als de auto erstaat probeer ik er op alle mogelijke manieren bij te komen. met vorken en lepels probeer ik de voordeur open te maken( dit heb ik op school gezien, zo doet de juf het ook) ook probeer ik alle sleutels die ik vind op de voordeur uit. de sleutel van de meterkast is nu daardoor verdwenen.
mama probeerde plak[lastick op het raam maar dat had ik er snel af. zaterdag had mama de gordijnen niet opengedaan om de wereld uit te zetten en dat werkte heel fijn. p[as om 16:45 keek ik naar buiten en daar stond ie weer.......ik ben toen niet helemaal geflipt. een beetje maar. het scheelt wel heel veel of het op een schooldag os of op een gewone dag. het scheelt of ik hem alleen door het raam zie of dat ik die dag ook buiten ben geweest en ik hem zie zonder raam ertussen. als dat gebeurt is het een verloren dag. helemaal topvervelend is het als de auto er staat half op de stoep geparkeerd met de deuren open......als of ie me roept. ik kan er geen weerstand aan bieden en ik ben verloren, verdwaald in mijn obsessie. ik zie geen uitweg. ik begin zelfs weer in mijn handen te bijten,.....dit heb ik jaren niet gedaan. nu weer wel dus.....
in geval van stress laat ik mezelf ook op de grond vallen. of ok doe koprollen op de bank en dan expres op zo'n manier dat ik eraf klap. beng daar ga ik weer. me tegenhouden heeft geen zin.....mama legt dan kussens op de grond.
damage control.
ik sta onder begeleiding van diverse instanties en opvoedkundige ortopedagogen. en autisme deskundigen. geen van allen heeft een oplossing.
misschien een onbewoond eiland???????
zonder prikkels van buitenaf gaat het goed met mij.
het is de wereld die mij gek maakt.