het is nu dus vakantie. ik vindt het nog steeds super fijn. niks hoeft. ik ben thuis heel relaxed. ik speel met mama en mijn trein. ik leer nieuwe woorden schrijven en zeg nu ook gericht papa tegen mama. (ik kan het woord mama niet uitspreken dus wirdt het een soort kruising tussen baba en papa, ik kan wel mama spellen in klanken maar het hele woord blijft erg moeilijk.) zolang ik thuis speel is alles ok. ik wil ook wel in de achtertuin spelen. maar echt de deur uit blijft moeilijk. mama probeert het wel. we gaan wel eens naar oma. dat vindt k wel ok. dat is in de bus uit de bus en dan bij oma., binnen. op de terugweg eten we kip bij de hema dat is al iets moelijker en het lijkt er nog steeds op dat ik dat doe omdat het op het lijstje staat dat mama maakt om de dag aan mij uit te leggen. vandaag bijvoorbeeld werdt ik erg gefrustreerd toen ik moest wachten op de kip. wel had ik het even erg leuk toen de meneer achter ons in de rij een taartje kocht. ik was erg geintereseerd , vlak ervoor had ik bij oma in het restaurant een draaiend taart plato bestudeerd. en dus trok het taartje van de meneer achter mij in de rij van de hema mijn aandacht. het had een prachtig toefje slagroom er boven op. mama was even aan het betalen voor de kip en het kopje koffie en had haar aandacht even bij de kassadame. het toefje slagroom zag er erg mooi uit. ik kon het niet laten en heb mijn vinger in de slagroom gestoken. in de slagroom op het taartje van de meneer achter ons in de rij. de meneer had het gezien.......mama zag de slagroom met het gaatje en mijn witte vinger.....eh ja....ik kon het even niet helpen het moest gewoon, niet omdat ik de slagroom wou eten ofzo. daar ging het niet om. gewoon even erin prikken. de meneer vondt het gelukkig geen probleem. mama bood aan het taartje te betalen maar de meneer vondt het dus niet nodig en heeft smakelijk zijn taartje met het toefje met het gaatje opgegeten.
afgelopen maandag heb ik ook bij oma geweest en dat ging ook goed. ik heb toen ook kip bij de hema gegeten en heb er daarna voor gekozen om naar scapino te gaan en ik heb daar fijn rondgekeken en schoenen gepast. maat 45 vndt ik het leukst. de winkel dame keek een beetje vreemd toen ik met de schoenen maat 45 lekker door de winkel liep. en ik moet toegeven het was ook best een lollig gezicht. vandaag was ik dus weer terug naar scapino en heb de schoenen nog eens opgezocht en ze weer gepast. ik vind het een leuk spel. mama hoopt dat ik er zo weer een beetje lol in krijg om naar buiten te gaan.
want als ze vraagt gaan we fietsen of naar de speeltuin of naar mini mundi dan zeg ik ssssssssssht. wat betekend dat ik echt niet wil. ECHT NIET.
we proberen het wel maar ik blijf dan midden op de straat staan ik wil dan echt niet verder lopen. zoals op de markt en de st janstraat. ik wil daar echt niet lopen. ook andere plekken gedraag ik me niet als m ezelf. de autonummerborden boeien ook niet altijd meer zo erg als voorheen. deze rare veranderingen in mijn gedrag zijn gekomen na een koortvirus. ik ben ook erg afgevallen. ik eet nog slechter als voorheen. ik wordt wel bijgevoed via mijn gastro stoma.
thuis in mijn gedrag niet verslechterd en is er een stijgende lijn in mijn ontwikkeling. het kan ook zijn dat door die stijgende ontwikkeling ik geen prikkels van buitenaf verdraag. het blijft een raadsel. we komen er nog wel achter zegt mama die er erg mee bezig is.
dinsdag ben ik ook naar buiten geweest. ik koos de jumbo want dat vindt ik een leuk woord om te schrijven. we zijn bij de eendjes geweest en ik heb met de klapdeurtjes van de jumbo geklapperd. ik heb er ook een knopje op ontdekt waarmee je de deur vanaf de andere kant kan openmaken. de groente jongen deed het en ik zie alles dus. na wat lol met de deur zijn we terug gelopen en heb ik pop de skatebaan gespeeld. en heb het naar me zin gehad. het zag er allemaal vrolijk uit. niet zo uitgelaten als anders maar wel vrolijk. toen ik thuiskwam heb ik mijn boeken van thomas de trein gillend verscheurd. en het zijn mijn lievelingsboeken. waarom ik dat deed? de spanning? fustratie? weet ik veel. ik heb het gewoon even erg moeilijk.
