03 september 2008

cliniclowns





ik heb nog erge pijn in mijn buik maar ik klaag niet. ik lig heel stil, want dan doet het minder pijn. als ik beweeg doet het pijn. ik krijg nog een pijnstiller. ik begin daarna weer te bewegen. om 10 uur mogen de plakkers voor de hartscan eraf. een stuk of 8 doktoren komen binnen. niet te dicht bij het bed staan zegt een zuster , maar ik ben heus niet bang...en ze komen dichterbij. ik vindt het wel interessant al die mensen om het bed.
het infuus wordt een lockje iets later en ik ben zonder lange slangen. de pijnstiller doen het goed en ik ga uit bed en loop voorzichtig rond. ook met pijnstillers doet het nog zeer. klimmen en zo is erg moeilijk. maar toch klim ik op stoel en tafel en bed. moeizaam maar ik krijg het toch voor elkaar. er komen cliniclowns ze zijn leuk. en laten de deur op een kier. ik kan weg!!! mama vangt mij...........
aan het eind van de dag komt een aardige verpleger zeggen dat het lockje eraf mag. de pleisters doen best zeer vooral als hij de eerste in een keer snel eraf probeert te trekken. hij verandert zijn taktiek en zegt dat ik moet blazen. bij elke blaas trekt hij een pleister een stukje verder eraf. ik mag nieuwe pleisters kinppen. mijn hand bloed ineens erg maar met een beetje duwen en nog een nieuwe pleister is ook dat snel over.

Geen opmerkingen: