vandaag mocht ik naar huis, eerst een verse pleister op mijn buik. wachten duurt lang. gaan we al. de buurkindjes huilen en gillen AAAAAAAAAAUuu. ik wordt daar niet blijer van. mijn buik doet ook zeer. mama vroeg al een paar keer doet het zeer maar ik reageer niet want als ik ja zeg ..wat dan..mama vraagt later nog eens of mijn buik zeer doet...ik reageer niet. ze zegt doet je buik zeer wil je een kusje op je neus. dan reageer ik wel dat is veilig. kusje op je neus. dan vraagt ze zal ik je buikpijn wegmaken,..kusje op je neus( dit ipv kusje op de au) ja graag kusje op mijn neus. Ze belt met het
zusterbelletje en na een half uur komt er een reaktie uit het drukke wittenpakken menigte. het is goed ja ik krijg paracetamol. via de mickeybutton , fijn zo.ik voel me al snel beter.
nog later komen ze voor de pleister...een nieuwe...de andere eraf...daar was ik niet echt blij mee . ik ben in het geheel niet kleinzerig ofzo. maar na die pleistergrap van gister vertrouw ik het dus even niet zo. Daarom haalde mama de pleister eraf en keek de zuster naar mijn buik. ziet er prima uit. plak plak nieuwe erop en wegwezen dus. met een ontlsag brief en een poli na controle afspraak gingen we naar de lift.
met de bus lekker naar huis.
thuis heb ik lekker met autoos gespeeld. ik beweeg nog wel voorzichtig. maar ja wat wil je. er zit een toch best flinke jaap in mijn buik en na al dat gesjor met mijn ingewanden voel ik me niet helemaal oppietoppie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten