mama is hevig aan het rondbellen maar scholen, en ik wordt een afwijking genoemd.
waarop mama zegt ik noem het een uitdaging.
oh zo kun je het ook noemen zei de mevroi.
Klinkt wat vriendelijker zei mama.
anyway er komen heir en daar wat gesprekken. en de afgewijkte mevroi wil toch graag eerst mijn medische raporten zien om te zien hoe gek ik dan wel niet ben. hij kan niet praten zei mama toem de mevroi vroeg wat er aan mankeerde. oh gaat dat ooit nog goedkomen? weetikveel, maar hij kan goed communiceren. stuur de gegevens maar dan kan ik me inlezen. ( niet doen hebben ze tegen mama gezegd , die dit toch al geen goed plan vind. eerst zelf oordelen en dan pas de absurde specialisten bevindingen die gebaseerd zijn op een klein uurtje onderzoek in een vreemde kamer met vreemde mensen waarin ik ineens allemaal dingen moest doen terwijl ik ziek was. ziekenhuisbezoek opname en dat soort gedoe en dan wordt ik tussendoor ook nog even beoordeeld in een klein uurtje, logisch dat dit geen optimaal resultaat kan geven. verplaats je zelf heir eens in. ziek zijn naalden en operaties en slangetjes in je neus en bleodprikken en dokter na dokter en dan ook nog even een testje over hoe auti je dan wel neit bent, na al dat prikken en geduw met slagetjes verlies je echt wel het vertrouwen in nieuwe situaties en nieuwe gezichten, daar hoef je echt niet autistisch voor te zijn)Lekker makkelijk dat wel lees de rapporten van een ander , dan hoef je zelf niet te denken, dat hebben anderen al voor je gedaan.
ook zoiets stoms zijn we in de bieb ziet mama een boek over etikette, je weet wel gedrag, niet die plakkertjes ( die mensen maar wat graag op alles plakken wat maar een beetje anders is) etikkette voor het gehandicapte kind.
het is een gidsje voor ouders wat je je kind moet leren, en dat was oa kijk andere mensen in de ogen als je met ze praat. Leuk. maar liever niet.
En dan de mooiste vond mijn mama NIET STAREN. wat pardon, we moeten alszijnde zg gehandicapte kindertjes om niet te staren?!? eh ja ok en wat dan te denken van al die "grote mensen"die naar mij staren? mag dat wel dan? ik denk dat de omgeving eens etikkette moet leren.
het klinkt toch bijna als een grap!! worden gehandicapte kindjes verteld dat ze vooral niet mogen staren.
In het geval van staren zijn wij toch eerder het lijdend voorwerp en het onderwerp. vast gescheven door zo'n psychipedagoog. zo'n persoon die een boekje heeft gelezen en het allemaal wel denkt te weten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten